BEN KİMİM

-
Oğuldum önce,
Biraz haylaz, bir o kadar da hayta.
Zaman geçti, gün döndü.
Günler aylara, aylar yıllara....
Daha sonra kardeş oldum , bir o kadar ağabey.
Kimine göre arkadaştım, kimine göre dost.
Evlendim karıma göre eştim, kızıma göre baba.
Anladım!!
Tuhaf...
İnsandım.....
Kulluğum miktarınca.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İNSAN

-
Çoğu kez alınan Ama genelde verilmeyen, duygusuz ses yitimlerine mübtela kulaklara inat, İnsan; kimi zaman asude bir melodi, kimi zaman gürültülü bir şehir kalabalığı ile bakar kendi içinden kendine. Belki, büyülü bir kaç sözcükle başlayan söylencelerin kulağına üflenmiş telkinleridir onu koyan bu hâle.
Devamı

DEĞİŞTİR YÜZÜNÜ

-
Roma'nın, Babil'in, Asur'un, Firavun'un zulmünü unut. Değiştir yüzünü. Kentler kur yitik bilincinin ortasına. Etine sıkıştırılmış kibrinin vazgeçilmezliğinden  savaşmaya zorlanmış bir cenin yarat. Yani nevri dönmüş soysuzluğunda  çoğalt kendini yaslayarak Tevrat'tan ayetlerine   bu çok sesli soykırım korosunu. Ve daha sonra ağla taşlanmış rahminin duvarlarında, öldüremediğin HANZALA için her defasında.
Devamı

GÖZLERİN KONUNCA AKLIMIN PERVAZLARINA

-
Gözlerin konunca aklımın pervazlarına, Kumral kuşlar uçar yorgun dudaklarımın yanına. Yiter sözcükler. Cesur bir adam yalaz bir günü solur, Ağzımda tam da dilimle sesim arasında, kalırım terkedilmiş gibi kalabalıklarda, kireç sıvalı kerpiç bir ev misali şehrin ortasında, Ellerin ellerime gelir, Bir şehir boşalır gibi, Bir çocuk koşar gibi gelir. Bu sonbahar biter. Çinko damlarda kızıl atlar gibi şavkıyan yapraklar yeşerir, Bir komşu ilerisi, Bir avlu ötesi gurbet olur, Gözlerin konunca aklımın pervazlarına.
Devamı