Emin ARIKAN

Çocuk ne çok acın var senin böyle. Anlatılır mı dünya kelamıyla yaşadıkların söyle? Herkes kendi acısını çekiyorken gözlerine, bakmak için başkasının yüreğine. Çocuk yüzüme bak. Yüzümde biriktirdiklerime. Kocamış temenniler kanırtır vicdanım, duâ sanıp avuç içlerime. Oysa çağdaş olmamak kadar özgürdün eklemlerinde, eğreti putlar gibi kırılmış bulmasaydın bizleri bir yortunun akabinde. Çocuk yüzüme bak. Yüzünde biriktirdiklerime. Mümkünmü yaşanmışlıkların cürmünün iadesi geriye, yaşamaktan yanayken insanın meyli sadece, ağır-aksak, devrik, gündelik bir devinimin ardışık tekerrürü şeklinde.

Huysuz bir adam olmuşsam. Cilası tükenmişse günlerimin. Üstüne üstlük gövdemi inkâr etmeye başlamışsa yatak. Yanılıyorsam, habire sesimi dindirmeye başlamışsam  isminde. Her durakta yoksullaşan, tarifeli kalabalıklara sevinmeye başlamışsam yani. Yorgunsam, biraz bıkkın, yaşamaktan yana değilse meylim artık.  Ölesim tutmuşsa..... "İnna Lillahi ve İnna İleyhi Raci’un."